Great Ocean Road

Na Robe rijden we naar Mount Gambier. De naam doet vermoeden dat er hier een grote berg ligt, maar dat valt wel mee. Wel hebben ze een kratermeer dat prachtig blauw kleurt in de zomer en grijs in de winter. Ook hebben ze hier vanwege de kalksteen bodem veel grotten en ook een groot sinkhole, wat is omgetoverd in een mooi park. Een gek gezicht zo’n groot en diep gat opeens in de grond. Op deze camping blijven we 2 nachten, even een dagje vakantie na al dat reizen. Eva heeft heerlijk gespeeld in de speeltuin en op en groot springkussen. Eva en Karin hebben ook nog gezwommen in het zwembadje. Eerst moest het zeil er nog even zelf afgehaald worden (het zeil was zodat er geen bladeren in het zwembad zouden komen). En tevoorschijn kwam het water met heel wat bladeren erin. Toen zijn we maar bladeren gaan verzamelen in het water.

Helaas regent het inmiddels wat meer en meestal ’s ochtends. We kiezen ervoor om juist op dat moment in de camper te zitten. Een camper is toch wat knus als het regent. Gelukkig hebben ze in Mount Gambier ook een grote binnenspeeltuin, dus voordat we weer verder rijden speelt Eva daar eventjes heerlijk.

We zetten koers naar de Great Ocean Road, een 300 km lange weg die veelal langs de kust voert en na de Eerste Wereldoorlog is aangelegd door veteranen. We rijden wat kortere stukken deze keer en besluiten dat we ergens wat langer kunnen staan waar Juriaan kan duiken of Karin kan surfen. Langs de Great Ocean Road zijn mooie uitzichten te bewonderen zoals de Twelve Apostles: rotsformaties die hoog uit de zee torenen (het zijn er inmiddels overigens 7, in 2009 is er nog een ingestort), de London Bridge (waarvan het deel dat met het vaste land verbonden was in 1990 is ingestort, waardoor er 2 mensen met een helikopter van het eilandje gehaald moesten worden) en allerlei andere mooie uitzichten. We stoppen in Port Campbell waar we heerlijk op het strand zitten en Eva lekker speelt.

De tweede tussenstop is in Kennett River waar op de camping koala’s en papegaaien te zien zouden zijn. En die hebben we inderdaad van heel dichtbij gezien. Toen Eva in het speeltuintje zat hoorden we opeens iets in een boom en daar bleek zonder dat wij hem (of haar) hadden gezien een koala in te zitten. Deze kwam langzaam uit de boom en liep zo langs ons heen over de camping. Heel bijzonder, vooral omdat die beestjes 20 uur per dag slapen en van de 4 uur dat ze wakker zijn ze maar 10 minuten echt actief zijn. Daarna zijn we de papegaaien gaan voeren. Juriaan had er op een gegeven moment drie op zich zitten, maar dat was te verwachten met vogelvoer in zijn handen. Bij Eva en Karin landden de beestjes onaangekondigd op hun hoofd. Daar schrokken de dames toch wel enigszins van.

De laatste stop op de Great Ocean road is Torquay. De vooruitzichten zijn dat het hier goed weer wordt en we besluiten hier wat langer te blijven. Het wereldkampioenschap surfen wordt hier gehouden en Karin heeft dus heel toepasselijk hier een surfles geboekt. Ook hier weer mooie uitgestrekte stranden met weinig mensen. Prima dus voor de nodige hardlooptrainingen. Juriaan heeft inmiddels dag 33 van de 100 van zijn schema achter de rug en is dus op een derde.

De wifi is eindelijk wat beter hier, dus ook weer wat foto’s ge-upload (ook een paar van wat eerder)