Barossa Valley, Wilpena pound, Barossa Valley, Rob

Juriaan ging op zijn verjaardag heel vroeg hardlopen, 10 kilometer zo hard mogelijk, en ja hoor, hij heeft zichzelf een nieuw record cadeau gedaan, 41 minuten en 33 seconden. Onderweg natuurlijk weer heel wat kangoeroes zien springen. Met z’n allen weer alles ingepakt en naar de boot gereden. Eenmaal over gingen we op weg naar dezelfde supermarkt, waar we op de heenweg ook boodschappen hadden gedaan. Daar ging Karin het eerste deel van de boodschappen in de camper doen, terwijl Juriaan en Eva de supermarkt in gingen voor de rest van de boodschappen. Toen we met z’n allen bij de camper kwamen, hing er een slinger met Happy Birthday en zaten er ballonnen op het stuur. Juriaan was blij verrast.

Barossa Valley is een wijngebeid, dus eerst even naar een wijnkasteeltje en daar ging juriaan wijnproeven en wat wijntjes inslaan. Eind van de middag kwamen we op de camping in de Barossa Valley. Wat een schrik! De camping was heel druk, er waren geasfalteerde paden en mensen stonden er duidelijk al heel lang. Eva en Juriaan gingen lekker zwemmen samen en Karin ging nog even stokbrood halen, want Juriaan wilde wel eens bbqen met zijn verjaardag. Na een heerlijke bbq, als toetje een gebakje. Juriaan had een tiramisu met kaarsjes. ’s Avonds werd er nog een (hele slechte) film, waar we in de camper luid en duidelijk konden meegenieten. Niet helemaal onze camping, maar Eva had het er geweldig naar haar zin in het zwembad en speeltuintje, waar ze ook nog een (austalisch) vriendinnetje had opgeduikeld.

Volgende dag door naar de outback, Wilpena Pound staat op het programma. De rit erheen was groener dan we hadden verwacht, ook lagen er meer dode kangoeroes (“dat vond hij niet leuk”) in allerlei verschillende stadia van ontbinding langs de kant van de weg. Juriaan heeft zelfs nog getoeterd naar een kangoeroe die op de weg lag, maar die was toch ook echt niet meer in staat om opzij te gaan ;) We begrijpen nu goed dat er borden langs de kant staan met pas op kangaroes en dat het sterk wordt afgeraden om in het donker te rijden.

Eenmaal in Wilpena Pound was het 35 graden, dat viel dus wel mee. We zijn daar lekker het zwembad ingedoken. Terwijl we daar heen liepen zagen we nog een mama kangoeroe met haar jong water drinken. De volgende ochtend gingen we om 9 uur met een klein busje die ons afzette aan de voet van een wandeling een bergje op. Na een uur lopen en klimmen waren we helemaal boven en werden we beloond met het uitzicht. Maar ja, nadat we in Nieuw Zeeland de meest prachtige uitzichten hebt gezien, viel dit toch wel even tegen. Dan maar weer terug en weer heerlijk naar het zwembad.

Na een verschrikkelijk warme nacht, waarbij de muggen tegen het muskietengaas vlogen om binnen te mogen komen, besloten we dat we de outback en met name het lange rijden wel een beetje zat waren en dat we via Barossa Valley naar de zuidkust te rijden en zo de hele great ocean road af te rijden ipv een korter stuk. Dus maar weer dezelfde route als 2 dagen eerder om inderdaad ook weer op dezelfde camping aan te komen, want ach, Eva had daar wel erg van genoten. Tot onze verbazing was de camping bijna leeg. Blijkbaar was iedereen op/na Australia Day meteen vertrokken. Nu genoten wij ook van de rust, de ruimte, het zwembad en de speeltuin en ook het luchtkussen. Het was nu niet meer zo overbevolkt en zelfs de konijnen kwamen nieuwsgierig kijken.

Vanmorgen weer in de camper gesprongen om naar Robe te rijden. Het waaide heel hard, toch af en toe wel spannend met zo’n groot gevaarte. Onderweg nog aangehouden voor een license and drug test. Nadat het rijbewijs goed gekeurd was en Eva ook nog even hallo moest komen zeggen mochten we doorrijden, zonder de drug test te hoeven doen. Nu staan we op een winderige en natte camping in Robe met uitzicht op zee. Vanavond Fish and Chips, want dat schijnt hier de beste van de hele route te zijn. Ben benieuwd.